Buzkran

çöküşte düzen iskeletim, bedenim öfkemin üzerinde, ruhum öfkeme yük, ve özgürlük, çelişkilerimin tek ortak noktası. bütün iyiniyet düşünceleri rafa kaldırılıyor, karanlığım tarafından. insanlıkla aramdaki bağları koparıyorum. ensemdeki eski bir yara, şimdi daha fazla sızlıyor. kelimeler tanıdık bir şarkının sözleri gibi, "bu hayat anlamsız bir şaka". acı ruhumdaki uyuşukluğu bozuyor, alı#

kanım damlıyor kesiklerimden içimde çığlıklarımı büyütüyorum dışımda sessizliğimi. her acım bir damla kanımla, terkediyor bedenimi, her sızım, bir düş şimdi. ölmek hergün uykudan uyanmak sanki.

.düşlerimden, mezarlıklar yaptım, ışık girmesin diye, bir parça bile. kapattım tüm perdeleri. kendimi öldürdüm defalarca. defalarca gömdüm. kendi karanlığımda kimsesiz bi rüzgar fısıldadı adını, kulağıma, usulca, ve ben öldüm ve öldüm defalarca.

alma cennet, alma beni. silme aklımdan kederi. bir çabayla yiten,onca umudu, verme geri. kalktım, uyandım uykuma. gördüğüm en derin rüyama. en büyük dostum yine sendin, ve en büyük düşmanımda. sözler anlamsızlığımda, en derin rüyamda, düşünceler vardı sonra , durdu zaman, o bir anda. ölüm sonunda, sonumda. bitmeye olan, her arzumda. tüm ihtişamın, saklı hüznün ve huzrunla, alma cennet, alma beni. kederin aklımda, manevi mabedi. alma beni.

müzik başlıyor ve ben uyanmak için kapatıyorum gözlerimi. usulca mırıldanıyorum. "onlar nereye baktığını biliyorlar ben ne gördüğünü biliyorum." ağır bir melodi kulağımda, hiçbir kelime kullanmadan konuşuyor nasılsa. kendini görmüyorsun. ne içinde zamanın, ne dışında hayatın. tek parça, altın gibi parlarken önünde vadedilen. vücutlarını görmüyorsun, kaybolmuş insanların. günün tam ortasında çıplak y

kılıç, o daha fırlamadan sert bir hamleyle kızı yere serdi. braftan ani bir hamleyle ileri sıçradı ve kılıcını çekip karanlığa savurdu, ama tek kestiği yağmurdu. kız yoktu, katil de. diz çöktü ve kafasını yağmura kaldırdı. karanlığa olanca gücüyle haykırırken, bir yıldırım ona eşlik etti. her damla göz yaşı, bir yağmur damlasına karışıp döküldü, yere kapandı ve ağladı. ------------------- f

buradayız, tüm savaşlarımızın kaybettirdikleriyle, öfkemizden birşey eksildi mi, yok! hiçbir zaman geri dönmeyeceğimizin bilinciyle, tek tek adımlıyoruz o geniş meydanı. her adımda tek bir yankıyı zikrediyor ayaklarımız. adımlar, imparatorluğun herbir taşını yerinden oynatarak, yankılanıyor duvarlardan. adımlar, pederin kalbine yeni bir korku, yeni bir hediye davamızdan. biliyoruz, artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. ey sevgili maerlin, senin çağrına geldik. bu